Beschrijving: De Naakte Zee: Geregisseerd door Allen H. Miner. Met Willem Conrad. De tonijnklipper Star-Kist bereidt zich voor om San Diego te verlaten voor een reis van vier maanden onder leiding van schipper Joachim Qualen. Veel van de twaalf bemanningsleden zijn van Portugese afkomst en hebben zich opnieuw aangemeld voor deze reis. De ingenieur, radioman, aasman, kok, timmerman en netman zijn allemaal bereid om vier maanden op zee door te brengen, wetende dat als de visserij goed is, ze elk ongeveer vijfentwintighonderd dollar zouden moeten ontvangen. Ook Suzy, de scheepshond, gaat mee op de reis. Nadat ze afscheid hebben genomen van hun families, verlaten ze eind augustus de haven en zetten koers naar de kust van Panama, een reis van tien dagen. Onderweg maken ze de lange bamboestokken klaar waarmee ze de tonijn gaan vangen. Ze proberen ook ansjovis, tonijnaas, te vangen. Wanneer zeevogels hen waarschuwen voor de locatie van deze vissen, gooit de bemanning de netten in een wijde cirkel uit en trekt ze vervolgens naar binnen. Tijdens deze reis zijn de ansjovis echter niet in overvloed aanwezig en zijn er verschillende pogingen nodig om voldoende te vangen. ze slaan vervolgens op, leven, in putten op het scheepsdek. Zodra ze de tonijn hebben gevonden, gaat de hele bemanning, behalve de schipper en de machinist, naar ijzeren rekken die aan de zijkant van de boot hangen en gebruiken ze de bamboe hengels, lijnen en haken om de tonijn binnen te halen. Voor bijzonder zware vissen zijn twee, soms drie, gelijktijdig gebruikte stokken nodig. Aan dek regent de vis terwijl de mannen de lijnen over hun schouders gooien en de tonijn in tanks landt. Opeens valt er op deze plek geen tonijn meer te vangen en moet de bemanning verder. Ze hebben tot nu toe ongeveer een ton tonijn verzameld, maar de boot kan driehonderd ton bevatten. De boot komt vervolgens terecht in een zware tropische storm, waarbij Suzy overboord wordt geveegd en verloren gaat. De schipper besluit richting de Galapagoseilanden te varen, waar ze meer aas moeten vangen. Een van de bemanningsleden zet een duikhelm op en gaat naar beneden om ervoor te zorgen dat hun netten niet worden vernietigd door de lavastenen. De visserij rond de eilanden is echter erg slecht en er wordt barracuda en zwaardvis gevangen, maar geen tonijn. Schipper Qualen vaart vervolgens naar de kust van Peru, waar de vissen diep in de oceaan zitten en hij een fathometer moet gebruiken om ze te lokaliseren. De aanwezigheid van honderden dolfijnen geeft aan dat er hectares tonijn te vangen zijn. De visserij is uitstekend, met veel vissen die elk honderd tot driehonderdvijftig pond wegen. Qualen moet een haai neerschieten die vissen van de lijnen haalt. Ondanks de slechte start is de reis een succes en met driehonderdzestig ton tonijn aan boord keert de Star-Kist na zestien weken op zee terug naar San Diego voor Kerstmis. De mannen blijven een week thuis bij hun gezinnen en gaan daarna weer de zee op.